قناعت در اسلام
✅ قناعت اسلام
استاد علی صفایی حائری
و قناعت اسلام به معنای کم به دست آوردن نیست، که کم برداشتن و به همراهان رسیدن است. قانع آن نیست که روزی ۵ تومان به دست می آورد؛ چون این فقیر است. قانع کسی است که با تمام استعدادش کار می کند، وگرنه احتکار کرده و تمام داراییش را برای او[خدا] خرج می کند، وگرنه اسراف کرده است.
قانع کسی است که برای همه می کوشد و به اندازه ی خودش برمی دارد. و این است که قناعت عزّت می آورد و ثروت می آورد. کوشش زیاد و برداشت کم، ثروت و مساوات می آورد. و طمعکار، کسی است که برای خودش، فقط برای خودش جمع می کند و طبقات به وجود می آورد و این است که ذلیل می شود و در دست طبقه های دیگر به بدبختی می افتد، خواه یک نفر باشد و یا یک جامعه و یا یک سیستم حکومتی.
حکومتی که فقط برای خودش سنگ به سینه زد، ناچار ذلیل می شود؛ چون ناچار طبقات به وجود می آید و ناچار درگیری پیش می آید و در این درگیری ناچار شکست و ذلت پیش می آید، که: «ذَلَّ مَن طَمَعَ». قناعت در برابر طمع است نه در برابر غنا و بی نیازی.
📚 اندیشه ی من/ص ۶۹
